Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

πότε τελειώνει ο πόνος; πότε μπορείς πια να ανασάνεις χωρίς αυτό το βάρος στο στήθος, να πεθάνεις και να αναστηθείς ξανά; συμβαίνει αυτό άραγε στη ζωή ή μόνο στις ταινίες και τα βιβλία; να μπορούσα να ζήσω μέσα σε σελίδες που έχει γράψει κάποιος άλλος χωρίς παρελθόν και πάνω από όλα χωρίς μνήμη. χωρίς αυτή τη σπάταλη σκέψη που ξαναγυρνά στα ίδια και γράφει πάνω στην σελίδα ξανά και ξανά τον ίδιο πόνο... πότε θα ξαναγίνω λευκή σελίδα να γράψει κάποιος άλλος πάνω της;

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

the dream of someone else

έχετε δει το you've got mail; κάποια στιγμή η meg ryan συνειδητοποιεί ότι δεν είναι ερωτευμένη με τον σύντροφο της και χωρίζει. κι όταν την ρωτάει ο tom hanks αν υπάρχει κάποιος άλλος του απαντάει όχι αλλά υπάρχει the dream of someone else... τι υπέροχη κουβέντα, πόσο θα'θελα τώρα να έχω έστω αυτό το όνειρο... να μην πιστεύω μόνο στο διαλυμένο σπασμένο για πάντα μου αλλά σε ένα όνειρο κάποιου άλλου...κάποιου άλλου που θα μπορούσα να ερωτευτώ από την  αρχή, να πιστέψω από την αρχή, να δώσω τη ζωή μου από την αρχή...αλλά μάλλον αυτό, όσο όμορφο κι αν ακούγεται δεν γίνεται...σίγουρα όχι έτσι απλά.

dancing with myself

όταν το σώμα μου δεν χωράει τον πόνο, σα ρούχο που μπήκε στο πλυντήριο, όταν θες να πεις πεθαίνω μα λες ακόμη ζω το καλύτερο φάρμακο είναι αυτό, σα ρούχο καθαρό, σα μέρα που ξημερώνει πριν καταλάβεις ποιος είσαι και γιατί... dancing with myself λοιπόν http://www.youtube.com/watch?v=AToyVYKrMYo where there is nothing to lose and there is nothing to prove...

αντί προλόγου

μια λευκή σελίδα. όπως η ζωή μου τώρα. μια λευκή σελίδα για να δημιουργήσουμε από το τίποτα ξανά ανάσα, χτύπο, μετά. επείδη πια δεν πιστευω σε τιποτα. επειδή πια δεν υπάρχει τίποτα...