λευκή σελίδα. όπως εγώ. χωρίς κεφαλαία, χωρίς πριν και μετά. χωρίς πόνο. απλά να υπάρχει. στο τώρα. μια σελίδα για όσους δε θέλουν να θυμούνται το χτες και δεν ξέρουν αν μπορούν να αντέξουν το αύριο. για όσους θέλουν να μοιραστούν το νεκρό χρόνο μεταξύ του πόνου και του ονείρου...
Κυριακή 17 Ιουλίου 2011
πότε τελειώνει ο πόνος; πότε μπορείς πια να ανασάνεις χωρίς αυτό το βάρος στο στήθος, να πεθάνεις και να αναστηθείς ξανά; συμβαίνει αυτό άραγε στη ζωή ή μόνο στις ταινίες και τα βιβλία; να μπορούσα να ζήσω μέσα σε σελίδες που έχει γράψει κάποιος άλλος χωρίς παρελθόν και πάνω από όλα χωρίς μνήμη. χωρίς αυτή τη σπάταλη σκέψη που ξαναγυρνά στα ίδια και γράφει πάνω στην σελίδα ξανά και ξανά τον ίδιο πόνο... πότε θα ξαναγίνω λευκή σελίδα να γράψει κάποιος άλλος πάνω της;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου